zet eerst je eigen masker op

abstractie is de kunst van het weglaten
de abstractie van de winkelstraat is

niet willen zien hoe de man in de steeg
zijn eigen etterende wonden hecht

alles negeren wat niet in het straatbeeld past
wegduiken in de apparaten

onder het asfalt varen miljardairs
in langzaam imploderende onderzeeërs

tweeduizend vierentwintig was het jaar
dat ze hun voelsprieten in onze hoofden stopten

om onze gedachten marktwaarde te geven
en alsnog blijven wij ons schuldig voelen

dat onze longen niets te bieden hebben niets meer
dan broeikasgassen en tweedehands sigarenrook

we spelen een afvalrace een spel van de lange adem
wie het langzaamst implodeert mag straks het licht uitdoen